به گزارش میراث آریا، علیرضا ایزدی  گفت: پرونده دره خرم آباد با محوریت غارهای پارینه‌سنگی ابتدا در سال ۲۰۷ در فهرست موقت ثبت شد و پس از کاوش‌ها و درج مقالات در مجلات علمی، این دره پس از ۱۶ ماه بررسی به عنوان بیست‌ونهمین اثر جهانی ایران در فهرست یونسکو ثبت شد.

 مدیرکل ثبت و حریم آثار، حفظ و احیای میراث معنوی و طبیعی افزود: ثبت جهانی مکان‌های پیش از تاریخ دره خرم‌آباد در چهل‌وهفتمین اجلاس کمیته میراث جهانی یونسکو، افتخاری بزرگ برای ایران به‌ویژه مردم فرهنگ‌دوست لرستان است که نتیجه تلاش‌های بی‌وقفه وزارت میراث فرهنگی، معاونان این وزارتخانه، رایزنی‌های دیپلماتیک سفیران کشورمان و پیگیری‌های میدانی مجموعه استان بود.

او اظهار کرد: دره خرم آباد شامل مجموعه‌ای از غارهای باستانی (کلدر، یافته، کنجی، گیلوران، قمری و پناهگاه صخره‌ای‌گر ارجنه) با بیش از ۶۰ هزار سال قدمت یکی از کهن‌ترین زیستگاه‌های بشر در ایران به شمار می‌رود و ثبت آن در فهرست میراث جهانی یونسکو، جایگاهی تازه به میراث فرهنگی کشورمان در سطح بین‌المللی بخشیده است.

ایزدی گفت: یکی از ویژگی‌های مهم دره خرم‌آباد، همزیستی تاریخی انسان نئاندرتال و انسان هوموساپینس ساپینس (انسان خردمند) در این منطقه است. این همزیستی در طول هزاره‌ها ادامه یافته و لرستان سرزمینی برای گفت‌وگوی بین فرهنگ‌ها و اقوام مختلف باقی مانده است.

مدیرکل ثبت و حریم آثار، حفظ و احیاء میراث معنوی و طبیعی افزود: در بحبوحه انقلاب در سال ۱۳۵۷ سه اثر چغازنبیل، تخت‌جمشید و میدان نقش جهان اصفهان که دکتر شهریار عدل و فیروز باقرزاده برای ثبت این آثار در قاهره مصر تلاش زیادی کردند، در فهرست میراث جهانی ثبت شدند. از آن زمان تا سال ۱۳۸۲ یعنی به مدت ۲۴ سال در ثبت غفلت کردیم. در آن ۲۴ سال همه کشورها به دلیل نبود محدودیت در تعداد ثبت، ده‌ها و صدها اثر خود را ثبت جهانی کردند.

او اظهار کرد: در سال ۱۹۷۹ میلادی یونسکو و کمیته میراث جهانی محدودیتی برای ثبت آثار ایجاد و کشورها را از معرفی تعداد بیشتری آثار منع کردند و قرار شد هر کشور دو اثر ثبت کند و اکنون سهمیه هر کشور به یک اثر در سال رسیده است.

ایزدی گفت: مباحث ثبت با در نظر گرفتن همه جوانب در شورای سیاستگذاری ثبت جهانی بررسی می‌شود اما ما خود را محدود نمی‌کنیم. اکنون ۵۰ اثر ارزشمند برای ثبت جهانی اولویت‌بندی شده و پرونده برخی از آن‌ها تشکیل شده و به جریان افتاده است و در بازه ۱۰ ساله اقدامات لازم را انجام می‌دهیم.

مدیرکل ثبت و حریم آثار، حفظ و احیاء میراث معنوی و طبیعی با بیان اینکه اولویت‌های ما برای ثبت آثار علاوه بر مباحث شاخص پرونده‌های زنجیره‌ای مانند مساجد ایرانی است، افزود: ثبت پرونده‌های آسیاب‌ها، قلعه الموت و دیوار بزرگ گرگان از اولویت‌های وزارت میراث فرهنگی است.

 نئاندرتال‌ها (نام علمی: Homo neanderthalensis یا Homo sapiens neanderthalensis) گروهی منقرض‌شده از انسان‌های باستانی بودند که عموماً گونه‌ای جداگانه در نظر گرفته می‌شوند؛ اگرچه برخی آن‌ها را زیرگونه‌ای از انسان خردمند محسوب می‌دارند. نئاندرتال‌ها تا حدود ۴۰ هزار سال پیش در اوراسیا زندگی می‌کردند. نئاندرتال ۱، نمادِ گونه، سال ۱۸۵۶ در درهٔ نئاندرتال آلمان کشف شد و این گونه به همین دلیل نئاندرتال نام گرفته است.

انتهای پیام/